woensdag 30 januari 2013

Zorgeloze perfectie

Na zolang geen blogpost te hebben gedaan voelde ik het opeens weer. Die drang om mezelf eventjes te uiten en even met de wereld te delen wat mijn gedachten op dit moment zijn en mijn kijk op bepaalde dingen. Niks over actualiteiten, gewoon over dat wat zich nu afspeelt. Bij mensen en dus bij mij.

Ik wilde gewoon even wat praten, of schrijven.. Ook goed. Ik had er weer zin in en dàt was lang geleden. Ik heb in de tussentijd wel een paar dingen geschreven, maar niet gepubliceerd.. Ik weet ook niet waarom.
Maar denk eens na. We zijn jong, een tiener en een kind. Nog zoveel tijd die ons tegemoet komt. Nog zoveel tijd om na te denken. We denken zoveel na en dat nadenken is helemaal niet nodig. Voor school misschien, maar over ons leven en de toekomst? Neh. Oké, het is goed. Maar is het nodig? Ik vraag dat me echt af. Is het nodig om nu, nu je nog jong en zorgeloos bent, na te denken over dat wat je later tegemoet komt waaien? Ja, zorgeloos. Dat zijn wij. Wij 'tieners', wij 'pubers' wij zijn zorgeloos! Zonder zorgen en dus niks om over na te denken. Denk ik. Dat lijkt mij. Dat zijn mijn gedachten. Daar denk ik dus over na. Maar dat is nu en dus niet later.

We maken ons zoveel zorgen over perfectie, over 'perfecte mensen' en hun 'perfecte leventje'. Zoals ik in mijn 'Niets is zoals het lijkt' blogpost ook al zij. Ik geloof niet dat het bestaat, dat perfectie gedoe. Het is gewoon een fabel, iets dat niet waar is, maar we wel geloven. Maar werkelijk, we zijn allemaal perfect. We hebben allemaal zo iets moois in ons, maar zelf zien we dat niet. Zoveel mensen zien dat niet, terwijl het er zeker wel is. Gewoon, dat ene kleine. Misschien in je uiterlijk of in je innerlijk, maar het is er. Zeker weten.

Het is zo fijn om gewoon even in jezelf te kruipen. Uren niet te praten en alleen maar naar muziek te luisteren. Of een boek te lezen. Een goed boek dan wel te verstaan. Zo een waarin je je helemaal verdiept en dat je het dichtklapt en beseft dat je niet in die wereld leeft. Zo'n boek. 'Leefde ik maar in die wereld.' Nee man, 'onze' wereld is best mooi. We moeten er alleen moet 'onze' goede ogen naar kijken en die goede ogen moeten wij maar eens gaan opzoeken. Op welke manier kunnen wij als individu, maar net zo goed als geheel het beste naar de wereld kijken? Wanneer hebben wij 'de perfecte wereld' bereikt? Denk daar maar eens over na.

Wat is dat toch fijn. Even alles wat in je hoofd vast zit te typen en te delen met de wereld, maar wat vind jij?

 Is het nodig om nu, nu je nog jong en zorgeloos bent, na te denken over dat wat je later tegemoet komt waaien? Laat je antwoord op deze vraag achter op www.xmelanieesther.tboek.nl